Strona główna » Biblia

Tag: Biblia

Rodowód potomków Adama jako biblijny kalambur zapowiadający Chrystusa

Księga Rodzaju, rozdział 5

Za Biblią Tysiąclecia:

„(1) Oto rodowód potomków Adama. Gdy Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boga stworzył go; (2) stworzył mężczyznę i niewiastę, pobłogosławił ich i dał im nazwę „ludzie”, wtedy gdy ich stworzył. (3) Gdy Adam miał sto trzydzieści lat, urodził mu się syn, podobny do niego jako jego obraz, i dał mu na imię Set. (4) A po urodzeniu się Seta żył Adam osiemset lat i miał synów oraz córki. (5) Ogólna liczba lat, które Adam przeżył, była dziwięćset trzydzieści. I umarł. (6) Gdy Set miał sto pięć lat, urodził mu się syn Enosz. (7) A po urodzeniu się Enosza żył osiemset siedem lat i miał synów oraz córki. (8) I umarł Set, przeżywszy ogółem dziewięćset dwanaście lat. (9) Gdy Enosz miał dziewięćdziesiąt lat, urodził mu się syn Kenan. (10) I żył Enosz po urodzeniu się Kenana osiemset piętnaście lat, i miał synów oraz córki. (11) Enosz umarł, przeżywszy ogółem dziewięćset pięć lat. (12) Gdy Kenan miał lat siedemdziesiąt, urodził mu się Mahalaleel. (13) A po urodzeniu mu się Mahalaleela żył Kenan osiemset czterdzieści lat i miał synów i córki. (14) I gdy Kenan przeżył ogółem dziewięćset dziesięć lat, umarł. (15) Gdy Mahalaleel miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Jered. (16) A po urodzeniu się Jereda żył osiemset trzydzieści lat i miał synów i córki. (17) Gdy Mahalaleel miał ogółem osiemset dziewięćdziesiąt pięć lat, umarł. (18) Gdy Jered miał sto sześćdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn Henoch. (19) A po urodzeniu się Henocha Jered żył osiemset lat i miał synów i córki. (20) Jered przeżył ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dwa lata, i umarł. (21) Gdy Henoch miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Metuszelach. (22) Henoch po urodzeniu się Metuszelacha żył w przyjaźni z Bogiem trzysta lat i miał synów i córki. (23) Ogólna liczba lat życia Henocha: trzysta sześćdziesiąt pięć. (24) Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg. (25) Gdy Metuszelach miał sto osiemdziesiąt siedem lat, urodził mu się syn Lamek. (26) Po urodzeniu się Lameka żył jeszcze siedemset osiemdziesiąt dwa lata i miał synów i córki. (27) Metuszelach umarł mając ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat. (28) Gdy Lamek miał sto osiemdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn. (29) A dając mu imię Noe, powiedział: Ten niechaj nam będzie pociechą w naszej pracy i trudzie rąk naszych na ziemi, którą Pan przeklął. (30) Lamek po urodzeniu się Noego żył pięćset dziewięćdziesiąt pięć lat i miał synów i córki. (31) Umierając Lamek miał ogółem siedemset siedemdziesiąt siedem lat. (32) A gdy Noe miał pięćset lat, urodzili mu się: Sem, Cham i Jafet.”

Rodowód skrótowo

  1. Adam
  2. Set
  3. Enosz
  4. Kenan
  5. Mahalaleel
  6. Jered
  7. Henoch
  8. Metuszelach
  9. Lamek
  10. Noe
  11. Sem, Cham, Jafet

Znaczenia imion

  1. Adam
    Znaczy „ziemianin”, „uformowany z ziemi”, co dalej znaczy po prostu „człowiek”.
  2. Set
    a) Znaczy „zasiany” w takim sensie w jakim ktoś sieje ziarno. Set jest bowiem „zasiany” przez Boga w łonie Ewy, jest jej „dany” lub też „zesłany”.
    b) Inne znaczenie to także „substytut”, „zastępca”. Niektórzy ze słowa „shith” dopatrują się tutaj „wybrany” a nawet „namaszczony”.
  3. Enosz
    „Śmiertelink” albo „śmiertelny” [człowiek].
  4. Kenan
    a) Być może znaczy „kowal” (podobnie jak się tego doszukuje w imieniu Kain), ale może też znaczyć „własność”. Z kowal można wywieść „trud”.
    b) „Właściciel” – http://www.biblical-baby-names.com/meaning-of-kainan.html
  5. Mahalaleel
    „chwała boża”, „wychwalenie Boga” – http://strongsnumbers.com/hebrew/4111.htm
  6. Jered
    „zstąpienie”
    (wedlug żydowskiej tradycji oraz apokryfów Jered został tak nazwany na pamiątkę zstąpienia na ziemię z niebios tzw. Strażników, aniołów pewnego rodzaju)
  7. Henoch
    „inicjowany”, „wtajemniczony”
    http://strongsnumbers.com/hebrew/2585.htm
  8. Metuszelach
    Wiele możliwych tłumaczeń:
    a) Człowiek oszczepu / człowiek miecza (math = czlowiek, shelach = miecz/oszczep/broń)
    b) Od niego wysłany (me-otho = od niego, shelach = wysłać)
    c) Umrze wysłany (wywodzone od muth = śmierć oraz shelach = wysłać)
  9. Lamek
    a) Kapłan / Sługa Boga – z języka Akkadyjskiego
    b) Natomiast wychodząc od slowa „melekh” (król) można dociekać powiązać z takimi słowami jak zdobywca ale też sluga, niewolnik, biedak
  10. Noe
    „Odpoczynek, pocieszenie”
  11. Sem, Cham, Jafet
    Sem – „imię”
    Cham – „Gorący”
    Jafet – „Rozszerzenie” http://strongsnumbers.com/hebrew/3315.htm

Łamigłówka

Zapis surowy

Adam Set Enosz Kenan Mahalaleel Jered Henoch Metuszelach Lamek Noe

Wstęp

Zarówno ADAM jak i HENOCH określają pewną osobę, są to więc potencjalne podmioty zdania. Orzeczeniami zaś zdają się być SET, JERED i być może NOE.

Tłumaczenie pierwsze

Istota uformowana z prochu ziemi (=człowiek, ziemianin) – zasiany/dany – śmiertelny – własność/właściciel/kowal/trud – chwała Boga – zstąpienie z niebios – wtajemniczony – człowiek oszczepu / od niego wysłany / umrze wysłany – kapłan / sluga Boga / król / zdobywca / sługa – pocieszenie / odpoczynek – imię | gorący | rozszerzenie.

Tłumaczenie drugie

Człowiek obdarzony śmiertelnością, właściciel chwały Boga, zesłany z niebios, wtajemniczony, umrze wysłany jako kapłan, boży sługa, król i zdobywca, przynosząc pocieszenie/spoczynek swoim imieniem.

Czy Biblia była zmieniana w ciągu upływu wieków?

Na wstępie: to nie jest temat na rozmowy o tym, czy religia dobra, czy też zła. To jest temat o tym, czy Biblia była zmieniana w ciągu upływu wieków. Zaczynam ten temat, bo widzę, że często przejawia się motyw „złe siły modyfikowały Biblię i jest nieprawdziwa” etc. Chciałbym nieco do tego dodać opierając się na swojej wiedzy – i zamierzam być jak najbardziej obiektywny. Czytaj więcej…

Przez ile dni Jezus był martwy? Od piątku do niedzieli? Dwa?

Rzadko ludzie zadają pytanie: dlaczego mówimy, że Jezus trzy dni był martwy, skoro umarł w piątek a zmartwychwstał w niedzielę? Od piątku do niedzieli są dwa dni wszakże. Dawniej jednak liczono inaczej – jeżeli podawano jakiś okres czasu, to dzień początkowy i dzień końcowy mogły być wliczane do całego wylczenia jako kompletne doby. Stąd Jezus faktycznie był martwy około dwóch dni, ale zgodnie z ówcześnie panującym systemem rozumowania były to trzy dni: piątek, sobota, niedziela.

Przykład takiego wyliczania mamy w kilku miejscach Biblii. Zobaczmy np. tutaj:

Dz 10,3:
Około dziewiątej godziny dnia ujrzał wyraźnie w widzeniu anioła Pańskiego, który wszedł do niego i powiedział: «Korneliuszu!»

 

Dz 10,7-9:
Kiedy znikł anioł, który z nim mówił, [Korneliusz] zawołał dwóch domowników i pobożnego żołnierza spośród swoich podwładnych. Opowiedział im wszystko i posłał ich do Jafy. Następnego dnia, gdy oni byli w drodze i zbliżali się do miasta, wszedł Piotr na dach, aby się pomodlić. Była mniej więcej szósta godzina

 

Dz 10,21-24:
Piotr zszedł do owych ludzi i powiedział: «Ja jestem tym, którego szukacie. Z jaką sprawą przybyliście?» A oni odpowiedzieli: «Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, o czym zaświadczyć może cała ludność żydowska otrzymał polecenie od anioła świętego, aby cię wezwał do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz». [Piotr] więc zaprosił ich do wnętrza i ugościł. A następnego dnia wyruszył razem z nimi w towarzystwie niektórych braci z Jafy. Nazajutrz wszedł do Cezarei. Korneliusz oczekiwał ich, zwoławszy swych krewnych i najbliższych przyjaciół.

 

Dz 10,30-32:
Korneliusz odpowiedział: «Cztery dni temu, gdy modliłem się o godzinie dziewiątej w swoim domu, stanął przede mną mąż w lśniącej szacie i rzekł: „Korneliuszu, twoja modlitwa została wysłuchana i Bóg wspomniał na twoje jałmużny. Poślij więc do Jafy i wezwij Szymona, zwanego Piotrem. Jest on gościem w domu Szymona garbarza, nad morzem”.


Zauważmy – Korneliusz twierdzi, że Piotr przybył do niego po czterech dniach, tymczasem przecież rzecz wyglądała tak:

Dzień 1 – Korneliusza odwiedza anioł o 3 popołudniu wedle naszej rachuby czasu
Dzień 2 – Wysłannicy Korneliusza idą do Jafy i spotykają Piotra
Dzień 3 – Piotr wyrusza w podróż do Korneliusza
Dzień 4 – Nad ranem Piotr spotyka Korneliusza

Wedle naszej rachuby czasu minęło odpowiednio:

Dzień 1 – 9 godzin
Dzień 2 – 24 gdziny
Dzień 3 – 24 godziny
Dzień 4 – zapewne od 6 do 18 godzin

Jakbyśmy nie liczyli w naszej rachubie czasu, będzie to około 3 dni. Jednakże wówczas myślano innymi kategoriami. Skoro całość działa się na przestrzeni czterech dni to trwała cztery dni.

Stąd też Jezus umiera w piątek, w sobotę jest w grobie, a w niedzielę rankiem zmartwychwstaje i liczone jest mu to jako 3 dni!

Sekretne przesłanie opowieści o Arce Noego

Jak zapewne wiecie albo i nie wiecie, opowieść o Noem i jego Arce jest nadzwyczaj podobna do sumeryjskiej opowieści o Utnapisztimie. Podobieństw jest tak wiele, że nie ma większego sensu bronić oryginalności opowieści o Noem. Najprawdopodobniej treść tej opowieści jest żywcem ukradziona od Sumerów. Nie oznacza to, że Noe nie był prawdziwą postacią, ale raczej to, że nie zostawił po sobie żadnych źródeł pisanych i prawdopodobnie autorzy Tory wstawili fikcyjną opowieść, aby przynajmniej o Noem wspomnieć.

Czy fikcyjność tej opowieści sprawia, że jest ona nam zbędna? Oczywiście nie. Ale gdzie szukać w niej prawdziwej wartości? Otóż okazuje się, że w opowieści o Noem zawarto niezwykle istotną wiadomość dla każdego, kto chce móc czytać przepowiednie biblijne. W opowieści o Noem znajduje się bowiem ukryta definicja roku biblijnego. Tej definicji nie ma w żadnym rzekomym oryginale opowieści o powodzi, a sama definicja jest tak spójna z całą Biblią, że nie ma wątpliwości, że pochodzi z zaufanego źródła.

Spójrzmy na odpowiednie ustępy:

Rdz 7,11-12:
W roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu roku, siedemnastego dnia miesiąca, w tym właśnie dniu trysnęły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba; przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy padał deszcz na ziemię.

 

Rdz 7,24:
A wody stale się podnosiły na ziemi przez sto pięćdziesiąt dni

 

Rdz 8,3-4 :
Wody ustępowały z ziemi powoli, lecz nieustannie, i po upływie stu pięćdziesięciu dni się obniżyły. Miesiąca siódmego, siedemnastego dnia miesiąca arka osiadła na górach Ararat.


Co tutaj widzimy? Powódź zaczyna się 17 dnia drugiego miesiąca i kończy 17 dnia siódmego miesiąca. Minęło więc 5 miesięcy. Te pięć miesięcy jest określonych jako 150 dni. Ile więc dni ma miesiąc? Dokładnie 30. I to pozwala wyznaczyć używany w przepowiedniach rok biblijny, czyli okres 360 dni.

Z roku i miesięcy biblijnych korzysta m.in. Apokalipsa:

Ap 11,2-3:
Dziedziniec zewnętrzny Świątyni pomiń zupełnie i nie mierz go,
bo został dany poganom,
i będą deptać Miasto Święte czterdzieści dwa miesiące.
Dwom moim Świadkom dam władzę,
a będą prorokować obleczeni w wory, przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni».


Licząc wedle obecnego kalendarza nigdy byśmy do tego nie doszli, ale przyjmując rachubę biblijną, w której miesiąc ma dokładnie 30 dni, otrzymujemy że 42 miesiące to właśnie 1260 dni.

Swoją drogą, w liście Jakuba mamy małą wskazówkę kim może być jeden z owych dwóch świadków. Eliasz zdaje się mieć doświadczenie w działaniu przez okres 1260 dni:

Jk 5, 17:
Eliasz był człowiekiem podobnym do nas i modlił się usilnie, by deszcz nie padał, i nie padał deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy.


A ile to jest 3 lata i 6 miesięcy? 1260 dni wedle rachuby roku biblijnego.

Zauważmy też, że Apokalipsa opowiada o Niewiaście, która ucieka przed Smokiem:

Ap 12,6:
A Niewiasta zbiegła na pustynię,
gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga,
aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni

 

Ap 12,14:
I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego,
by na pustynię leciała na swoje miejsce,
gdzie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu,
z dala od Węża


Czas + czasy + połowa czasu to formuła, która pojawia się w Biblii kilkakrotnie. Czas to rok biblijny, a formuła wygląda w rzeczywistości tak: rok + dwa lata + pół roku. Jak wiemy, jest to 3,5 roku czyli… 1260 dni. Zupełna zgodność. 🙂

No i teraz dochodzimy do kwestii dlaczego opowieść o Noem jest taka istotna. Jest to jedyne miejsce w starym testamencie w tak oczywisty sposób określające rok biblijny. Chrześcijanie mając Nowy Testament mogli wywnioskować rok biblijny z Apokalipsy, ale Żydzi musieli się go doczytać w Księdze Rodzaju.

A po co komu tak naprawdę ten rok biblijny? Aby rozwikłać zagadkę proroctwa 70 tygodni proroka Daniela. Zagadkę, która podobno jednoznacznie wskazuje dzień wjazdu do Jerozolimy Mesjasza-Króla. Ale o tym napiszę innym razem.